در اینکه نگرانی از
حیث کاهش رشد جمعیت در کشورما وجود دارد، هیچ تردید و اختلاف نظری وجود ندارد.
واقعیتهای موجود در جامعه ما حاکی از آن است که نسل جوان ما که ازدواج میکند
تمایلی به فرزندآوری ندارد و پیشبینیها بر پیرشدن جمعیت کشور حداقل تا یکی، دو
دهه آینده دلالت دارد. بنابراین نگرانیای که باعث ایجاد این طرح شده کاملا درکشدنی
است و مورد توافق و پذیرش. اما نقدی که وجود دارد نسبت به تصمیمات و مصوباتی است
که درصورت اجرای آن بخشی از حقوق زنان ایران بهخصوص زنان تحصیلکرده که به امید
بودن در محیط کسب و کار و اشتغال و خودکفایی وارد عرصه دانشگاه شده و فارغالتحصیل
میشوند، با توجه به بندهای آن فرصت اشتغال را از برخی زنان میگیرد. با توجه به
مسئله اشتغال و موضوع آن که بهعنوان یکی از چالشهای کسبوکار آن، با تصویب و
اجرائیشدن این طرح همین اندک فرصت اشتغال هم از زنان مجرد ایران گرفته خواهد شد،
ضمن آنکه با توجه به پیشنهادهای بندهای دیگر مشکلاتی را برای دولت جمهوری اسلامی
ایران از حیث اجرا ایجاد خواهد کرد که به نظر میرسد نگاهی که غلبه بر تدوین و
تحلیل این طرح بوده، نگاه همهجانبه نسبت به همه مشکلات نبوده و نهتنها حلال
مشکلات جمعیتی نخواهد بود بلکه مشکلاتی را در جامعه و بهخصوص برای زنان ایران به
وجود میآورد. در
ماده ۲۷
طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده، کاهش ساعت کاری مطرح شده و مزایایی برای زنان
باردار و مادران شیرده تعریف شده است؛ اگر در بخش دولتی نیز این اقدامات عملی شود،
در بخش خصوصی این کار صورت نخواهد گرفت. این در حالی است که بیشتر زنان ایرانی در
بخش خصوصی شاغل هستند. ازسویدیگر با چنین شرایطی کارفرمایان حاضر به استخدام زنان
نیستند. آنان با توجه به فرصتهای شغلی محدود و میزان زیاد متقاضیان، به دنبال
افرادی میگردند که با ساعات کاری بیشتر و دستمزد کمتر حاضر به کارکردن باشند؛
بنابراین طرح جامع «جمعیت و تعالی خانواده» غیر از اینکه فرصت شغلی زنان را کاهش
دهد، نتیجه دیگری نخواهد داشت. در ماده ۳۶ طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده نیز «دولت مکلف است پس از عقد نکاح دائم، به
هر یک از زوجین یک عدد سکه بهار آزادی و به ازای هر یک از فرزندان سوم به بعد از
آن، یک سکه بهار آزادی به مادر هدیه دهد». آیا مشکل ازدواجنکردن جوانان این است
که آنان سکه بهار آزادی ندارند و با اعطای سکه به آنها میخواهیم آنان را به
ازدواج تشویق کنیم؟ زمانی که نگاه به تولد فرزند مثبت نیست، آیا این نگاه را با
هدایایی مانند سکه بهار آزادی میتوان تغییر داد. در کنار رشد رسمی آمار طلاق،
براساس آخرین آمار ثبت احوال، با مسئله جدیدی در خانوادهها به عنوان طلاق عاطفی
مواجه هستیم بهگونهای که افراد به طور رسمی زن و شوهر هستند، ولی ارتباط عاطفی
با یکدیگر ندارند. در این شرایط بنای محکم خانواده با طلاق عاطفی از هم گسیخته شده
است. ضمن آنکه در سالهای اخیر با اعمال سیاست تفکیک جنسیتی در دانشگاهها و ارائه
برخی لوایح به مجلس، بهشدت شاهد تنزل جایگاه زنان در کشور بودهایم. در این شرایط
اجرای طرح جامع «جمعیت و تعالی خانواده» همین فرصت اندک اشتغال را هم از دختران و
زنان ایرانی میگیرد.